Gözlerin Marla, kıyısından bir tutam saç iner dudaklarına,
benim uzanıp da ulaşamadığım dudaklarına.
Kıskanır olurum ahengi senden gülüşünü
Seni senden gülüşünü gözlerimden kıskanmak nedir Marla.
Sanki hiç dokunamayacağım bir tablo,
uzaktan izlemek nedir Marla.
Tüm uzadıya vakitlerde seni düşlemek
sanki bir keman huzurunda,
sanki bir deniz esintisinde,
bir kadının omzuna ulaşamayan saçlarında
veya bir çocuğun şefkatinde
uzun uzadıya seni düşlemek..
Kim bilir hangi Tanrılar kıskanır,
ayırırlar seni gövdemden
Ya düşlerim Marla,
düşlerimden de alırlar mı seni.
Almazlar değil mi?
Verseler artık şu infazımı,
yersiz, sensiz yaşamın
assalar saçının arasındaki beyaz kurdeleye,
koklasam bir ölümlük mahrem kokunu,
fazlasında gözüm yok.
Bir kere assalar, bir kere koklasam seni.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder