26 Haziran 2016 Pazar

Çocuğum Ölümümden Yaralama,




Tütünüm geçiyor,
gidiyor, gidiyorlar
mavi mavi gidiyorlar, siyaha çalıyor her şey ardından.
Buruk bir öksürük tıkanıyor boğazıma,
konuşsam dağılacak parçalarım.
Dağılsa kaybolacağım.
Yalnız bir kıyıyım haritanın kenarında,
dalgaların dövüp de bir türlü öldüremediği.
Domuz canlı kediyim, tüm düşüşlerim dört ayağımın üzerine,
ellerimin arasından kayıp gidiyorum her seferinde,
bir yakalasam öldüreceğim.
O kadar ki gaddarım, gidişlerin ardında.

Ne vahim geceler yaşıyorum,
İçtiğim şarap midemde taşa çalıyor,
kafamın güzelliği gönlümdeki yarayı eritemiyor.
İçimde ürkek bir ceylan var,
vurun onu, acımayın.
Korkaklığımı da alın götürün yanınızda.
Benden beklemeyin zat-ıalinize yarar,
olamadım sıradan koca bir adam,
giremedim herkesleşmenin o dar kalıbına,
çiçeklerin arasında kaldım bir başıma ot,
otların arasında kaldım bir başıma çiçek,
zehrim var mı denemeyin,
ağzınıza layık olamam, eylemeyin.

Kelimeleri ilmek ilmek çıkartıp,
küfürlerime pansuman yapıyor,
ve gelecekle ilgili yararsız vaatler veriyorum.
Rasyonel bir adam değilim,
deliliğime delil mi gerek, ne olur eylemeyin.
Hepten bir yarayım, mikrobu ruhum.
Kasvetim sahici bir gölge ayarında, koca bir karanlık,
gelip de dinlenmeyin, gölgem yalandır.
Güneşim var, kaf dağını aşıp gelecek,
sevmeyin belki de hiç gelmeyecek..


İçimde bir oda, odanın içinde bir ben,
bir ben..
Boş bir küre kafamın içinde,
ahmak bir adamla kavgalı yalnızlığım..
Zihnimde yaralaşan düşünceler,
kabuksuz her biri, kronik birer pislik..
Gönlümde kırık kuşlar, 
biri çırpsa kanat, anında curcuna..
Hayali özgürlük olan içimdeki kuşlar,
curcunada ezilen birer umut hepsi..
Boktan bir döngünün içindeyim işte.
Şimdi bir kapı daha çarpacak üstüme,
olur böyle şeyler diyecekler,
olur böyle şeyler diyecekler!
evet olur..

Ektik tütünü küllüğe, hasadı acı oldu.
Şakaklarımdan düşen her bir acıyı,
göğsümde yumuşatmak varken yetemiyorum.
Tüm eksikliğimle yetemiyorum moruk.
Düşen acılarım gözlerimin önünde dağılıyor,
fakat ne ağaçlar kuşların sesinden alabiliyor kendini,
ne de koca şehir dönüp bakıyor..
Her şey tıkırında..
Gözlerim  külün altında kor gibi,
içime akıyor tuz dağları,
belki de,
belki de sırf bu yüzden tatsız bir adamım..



2 yorum:

  1. Haksızlık etmişsin kendine gibi geldi bana.Ama öyle hissedebiliyor bazen insan.Zaten böyle anlarda yazılmıyor mu dizeler?

    YanıtlaSil