Siyah Kumaşlı Kadın,

Pencere kenarında titrek gözleriyle bekleyen kadınlar var,
diri göğüslerinin altında kor yürekleriyle..
Camdan süzülen yağmur damlalarının,
birbirine karıştığındaki acı gülümsemesiyle..
Onlar umutlarını yeşertecek sevgileri beklerken,
çürüyecek muazzam bedenleri.
sebebi gaddarlığın delikanlıları,
ve bir ihtimal balkonlarına yetişemeyen yüreği saf adamlar..

Gönül koymayın bana, kalemimden birkaç damla katran sızıyor

Bitince sigarası  dolayacak ellerini dizlerine,
dizlerini karnına,
küllükten kalkarken duman, son çekişinde içine
bakıştığı ufuktan arayacak bir çare,
oysa nasıl da sevilmeli
ciğerlerine ölüm tohumu ekenler,
nasıl da anlanılmalı dağınık şiirler..
Fakat vakit yok,
en azından böyle süreçli şeylere..
Herkes koşuyor çünkü bir yerlere,
şiirler düzerken eksik adamlar, kesik masalarında
pencerelerinde asılı kalan bir umut olsa da kadınlar
fakat herkes koşuyor, yetişilmeyecek yerlere..
Zaman da bu oyunun içinde,
vuruyor dönen çarkını eksikliklerin üzerine üzerine,
koparıyor birkaç parça da o.
Fakat kadın dikiyor yine de şişeyi,
iki fırta ikna ediyor zamanı, belki biraz yavaşlamasına..
Ve dönüyor, işte yeni bir dünya,
tanrılara tanrıçalara okunan meydan bu..
Kendi yarattığı dünya bir karışlık zehri akılda..
Her şey güzel, fakat bitecek, bitiyor
dans ettiği adam oluyor yine boktan bir askılık..
Sonra ayaklanıyor her şey,
üzerine geliyor tüm gerçekliğiyle..
Tam bir rezalet!, her şeyin kalkıp üzerine geldiği
fakat hiç bir şeyin seni görmediği rezalet bu.
'Koca şişko kalabalık sokaklarda omzuna birinin çarpmaması kadar rezalet.
Ve sonunda o pencereden atlayan bir kadın bedeni kadar sahici..