sen yürüyor olacaksın,
ve o ışığın dörtte birini sunan evden yankılanacak,
bir müzeyyen bestesi..
'Gel diyeceğim sana, Gel! Dudaklarım kıpırdarsa namerdim.
'Gel diyeceğim Ulan. Gel ki gülsün çehresi düşmüş yüzüm.
belki çocukça isteyeceğim seni,
ya da senden sonra da sararıp düşeceğim ölüme
Fakat yine de gel diyeceğim
En çok ta kalemden isterim seni,
kağıdın gönlünü alırım senden önce
Hazır ederim her şeyi yerli yerince,
belki gönlüme birkaç çiçek ekiveririm,
kandırırlar yerime seni
Öyle deme ne çok isterim kandırmak seni
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder