Sen bir fırtınaydın bense yaprak. Sessizce bekledim akıbetimi. Kapattım gözlerimi. Gittin Leyla. Bir fırtına kurbanı bile olamadım. Kalakaldım yalnız başıma. Kafamdaki bütün odaların ışığını söndürdüler Leyla. Sensiz kalan her yerim karanlık. Kafamın içinde böcekler var Leyla, hepsi senin yokluğundan peydahlandı. İlk zamanlar sigara üfledim, şarap döktüm, lonelinez dergisiyle vurdum birkaçını. Ama iyiler Leyla, çok iyiler. Ben de iyiyim, belki de bütün sorun iyi olmamda.Şimdi bol ünlemli cümleler kurmak isterim, o kadar doluyum. Bir kaşık boşaltsan yerine bir kepçe dert talip. Hepsinin ortak yanı sensin Leyla.
Yokluğunda hangi kalemle, hangi kelamla seni yaratsam da, düşlerimde yaşasan diye düşünüyorum. Aklım çıkıyor unuturum diye.
Sahi sen neredesin? Benim dünyam acılarla dolu Leyla, senin de efkarını ortak ettim, bencillik mi düşünmeden.
Duyar mısın Leyla. Ben bir kitap kaleme alsam, sen de beni kâle alsan. Vasiyetimden önce okusan kitabı, önce biraz sevsen. Sevsen de çirkinliğe mahkûm kalmasa ruhum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder